Wilhelm Mach
Wilhelm Mach urodził się 1 stycznia 1917 roku we wsi Kamionka. Był synem Wincentego
i Apoloni z Białków. W 1924 roku rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Kamionce. Cztery lata później zadebiutował obrazem obyczajowym pt. „Dawne Zapusty”
w czasopiśmie „ROLA”.
W latach 1933–1936 był uczniem gimnazjum, początkowo w Ropczycach, następnie
w Dębicy, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Później studiował w Państwowym Pedagogium w Krakowie.
W 1939 roku po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, wziął udział w kampanii wrześniowej.
W latach 1939-1944 przebywał na wsi oraz w Krakowie, brał tez udział w tajnym nauczaniu.
W okresie od 1945 roku do 1947 roku Wilhelm Mach studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i uzyskał magisterium u prof. Kazimierza Wyki. W tym czasie pełnił już funkcję sekretarza redakcji miesięcznika „Twórczość” do 1950 roku, kiedy to przeniósł się do Warszawy. W tym samym roku ukazała się powieść „Rdza”. W następnych latach był członkiem redakcji „Nowej Kultury” i kierował działem prasy.
W 1954 roku ukazały się „Doświadczenia i przypadki” oraz „Pisma wybrane”
Zofii Nałkowskiej w układzie i z przedmową Macha.
W 1955 roku za powieść „Jaworowy dom” pisarz otrzymał wyróżnienie do Nagrody Państwowej.
W 1959 roku ukazało się „ŻYCIE DUŻE I MAŁE” – powieść napisana na konkurs Wydawnictwa Łódzkiego, gdzie uzyskał I nagrodę.
W 1961 roku pojawiła się następna powieść pt. „Góry nad Czarnym Morzem”.
W 1964 roku za powieść pt. „Agnieszka córka Kolumba” pisarz otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia.
Wilhelm Mach umarł nagle na atak serca 2 lipca 1965 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
W 1966 roku w pierwszą rocznicę śmierci, Szkoła Podstawowa w Kamionce otrzymała jego imię.
Zbiór artykułów krytycznych i wspomnieniowych pt. „Wilhelm Mach, człowiek i pisarz” pod redakcją Stanisława Fryckiego ukazał się w 1968 roku.
W latach 1967–1981 Zarząd Główny Związku Literatów Polskich przyznawał Nagrodę Młodych
im. Wilhelma Macha.